1
SYNTETYCZNY
pejzaż
ŚWIĘTOKRZYSKI
Od analizy do syntezy
Aleksandra Potocka-Kuc
SYNTETYCZNY PEJZAŻ
ŚWIĘTOKRZYSKI
Od analizy do syntezy
Uniwersytet Jana Kochanowskiego
w Kielcach 2015
4 5
SYNTETYCZNY PEJZAŻ ŚWIĘTOKRZYSKI
Projekt badawczy nansowany ze środków na działalność statutową, 613009
Okładka: A. Potocka-Kuc, Krajobraz syntetyczny. Góry Świętokrzyskie 2.
Recenzent: prof. zw. dr hab. Władysław Szczepański
Współpraca:
Druk: Drukarnia AMIS S.C. , ul. Magazynowa 6A, Kielce
ISBN: 978 -83-65139-12-2
© Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach
O PROJEKCIE
Syntetyczny pejzaż świętokrzyski. Od analizy do syntezy,
projekt badawczy nansowany ze środków na działalność
statutową.
Dwuletni projekt badawczy autorstwa Aleksandry
Potockiej Kuc pt. „Syntetyczny pejzaż świętokrzyski. Od analizy
do syntezy” miał za cel upowszechnianie w środowisku
akademickim oraz społeczności lokalnej innowacyjnej techniki
druku - monotypii oraz przetwarzanie obrazu realistycznego na
formę abstrakcyjną możliwą do wykorzystania we wzornictwie
przemysłowym. Kolejnym celem była promocja regionu
świętokrzyskiego poprzez wystawy prac artystki - doktorantki
UJK w instytucjach użyteczności publicznej. Projekt badawczy
przyczynił się także do napisania pracy doktorskiej
i podwyższenia kwalikacji Aleksandry Potockiej - Kuc.
OD AUTORA
W latach 2014 - 2015 zgromadziłam bogaty dorobek
w postaci autorskiej dokumentacji fotogracznej, malarskiej
i rysunkowej dotyczący specyki pejzażu regionu świętokrzys-
kiego. Wnikliwie analizowałam elementy folkloru regionalnego.
Odbyłam kilka wycieczek w różne zakątki województwa
świętokrzyskiego celem studiowania charakteru otoczenia
oraz dwukrotnie uczestniczyłam w plenerach malarskich
w Maleńcu. Pozwoliło mi to na poszukiwanie prawdy dotyczącej
najistotniejszych elementów środowiska. Studyjne ćwiczenia
warsztatowe dały mi możliwość szybkiej reakcji artystycznej
w technice gracznej jaką jest monotypia. Powstały graki
w metodzie monotypii addytywnej i redukcyjnej oraz wyko-
rzystujące oba te warianty. W roku 2014 skupiłam uwagę na
kontrolowaniu techniki monotypii (w miarę możliwości unika-
niu przypadkowości), a w 2015 na rozwiązaniach formalnych.
Interesowały mnie problemy budowania nastroju poprzez
barwę oraz sposoby uzyskiwania przestrzeni. Stosowałam
klasyczne rozwiązania malarskie.
Podsumowaniem dwuletniej pracy była indywidualna
wystawa „Synteza pejzażu świętokrzyskiego” w Biurze
Wystaw Artystycznych - Galerii Sztuki Zielona w Busku Zdroju
(14.05.2015 - 6.06.2015). Wystawie towarzyszyło spotkanie
autorskie z młodzieżą gimnazjalną oraz warsztaty graczne
(fotorelacja z warsztatów dostępna jest na stronie internetowej
www.bwakielce.art.pl). Został nagrany krótki lm, prace
graczne prezentowane były i są na stronie internetowej BWA
w Kielcach. Wydano również katalog (12 stron) ze słowem
wstępnym dotyczącym mojej twórczości oraz krótką recenzją
napisaną przez historyka sztuki mgr Małgorzatę Gorzelak.
Na wystawie zaprezentowałam prace graczne w ilości
80 sztuk o wymiarach 48x48 cm, 48x90 cm, 90x48 cm oraz
26x26 cm wykonane farbami offsetowymi na papierze. Były
to cykle pejzażowe ściśle związane z tematyką projektu
badawczego. Większość prac powstała w roku 2014 i 2015 roku.
Pozostałe wystawy indywidualne w ramach upublicznienia
badań:
- „Świętokrzyski pejzaż syntetyczny” - Muzeum Diecezjalne
w Kielcach (21.10.2014 - 30.01.2015). Wystawa towarzyszyła
prestiżowemu wydarzeniu - I Kongresowi Kultury Województwa
Świętokrzyskiego. Udzieliłam wywiadu w Radio e-M, prace
graczne prezentowane były i są na stronie internetowej
Muzeum Diecezjalnego w Kielcach
www.klcenter.h2.pl/muzeum/index.php/gallery.
Artykuł o wystawie zamieściła katolicka gazeta Niedziela.
Na potrzeby wystawy wydałam ze środków własnych
niewielki katalog.
- „Krajobraz od analizy do syntezy” - Galeria Innowacji
Uniwersytetu Matematyczno – Przyrodniczego w Bydgoszczy
(11.02 - 11.03.2015). Uniwersytet wydrukował ulotkę promu-
jącą wystawę oraz dwustronicowy artykuł w kwartalniku
uniwersyteckim Format utp, nr 1/2015.
- „Krajobraz rodzimy” - Uniwersytet Mikołaja Kopernika w To-
runiu (25.03 - 16.04.2015). Uniwersytet wydał plakat i ulotkę.
- „Sentymenty” - Pfrarrzentrum der Lisztpfarre, Raiding,
Austria, (16.07.2015 – 26.07.2015).
- „Krajobraz” - Galeria pod schodami Ośrodka Myśli
Patriotycznej (Wzgórze Zamkowe) wKielcach (11.09.2015
– 10.10.2015), Powyższej wystawie towarzyszyły materiały
w postaci zaproszeń, plakatów reklamujących wydarzenie.
Wystawy zbiorowe w ramach upublicznienia badań:
- „Drogi i postawy twórcze” w Ośrodku Myśli Patriotycznej
i Obywatelskiej w Kielcach, (15.10-15.11.2014)
- „Przedwiośnie” 2014, 2015, BWA Kielce
- „Kapitał Sztuki Suplement” 2014, BWA Kielce
- „Pejzaż współczesny” - II Międzynarodowy Konkurs
Artystyczny, Częstochowa 2014/2015
Praca doktorska w formie teoretycznej i praktycznej jest
sprawozdaniem merytorycznym projektu.
6 7
SYNTETYCZNY PEJZAŻ
Polska jest krajem zróżnicowanym pod względem
ukształtowania powierzchni. Krajobraz polodowcowy
można podziwiać w północnej części Polski. Dalej na
południe znajduje się pas nizin, które przechodzą wwy-
żyny, a następnie w pas gór. Owe różnice pejzażu dają
ogromne możliwości poszukiwań artystycznych, są nie-
wyczerpanym źródłem wypowiedzi. Rozczłonkowanie
pól, rytmiczne układy drzew przydrożnych, warianty
kolorystyczne upraw na małej powierzchni, bogaty
w formy świat roślinny jest pretekstem budowania obrazu.
Od wczesnego dzieciństwa obcuję z pejzażem święto-
krzyskim, nie bez znaczenia miejsca zamieszkania mojej
rodziny. Zwykle były to budynki usytułowane w pobliżu wol-
nych przestrzeni z rozległym widokiem na pola igóry. Okres
nieobecności w kraju (studia zagraniczne) spowodował
wyostrzenie obrazu utęsknionych pól i kolorytu
rodzimej ziemi, nadał charakter syntezy postrzegania „od-
chodzącego” krajobrazu. W Polsce od wielu lat następują
przemiany gospodarcze. Ze względów ekonomicznych rol-
nicy dążą do komasacji pól uprawnych, przez co zatraca
się pasowy charakter niektórych regionów. Dlatego warto
podjąć próby artystycznego zapisu rodzimego krajobrazu.
Krajobraz jest niewyczerpanym źródłem inspiracji. Jest
dla mnie zmieniającym się spektaklem gry świateł i cieni,
barw, linii i faktury. Bodźcem moich poszukiwań artystycznych
jest potrzeba zapisu ulotności, zjawiskowości pejzażu.
Zatempunktem wyjścia budowy obrazu jest natura. Pod-
stawą do rozpoczęcia pracy dla mnie szkice waloro-
we wykonane głównie kredką lub ołówkiem oraz etiudy
malarskie w technice olejnej na płótnie. Celnie napisał
Józef Czapski wswym dzienniku: „Mójrytm (…) od zawsze
praca na dwóch piętrach: pierwsze piętro studiowanie,
możliwie obiektywne, natury, do ostatnich granic uwagi,
analitycznie (…) Drugie piętro to już po zatraceniu się
i nasiąknięciu naturą – już z wizji”
1
.
Rysunek, etiuda malarska jest więc punktem wyjścia do
stworzenia obrazu, graki. Rysuję i maluję po wielokroć,
często ten sam motyw, aby doszukać się zadawalającego
mnie efektu artystycznego oraz po to, aby wczuć się
w naturę, przeżyć ją dogłębnie.
Dla Cézanne’a „natura jest raczej w głębi niż na
powierzchni”
2
.
Punktem wyjścia pracy w technice gracznej - mono-
typii jest namalowanie cyklu obrazów olejnych. Są one
inspiracją i materiałem pomocniczym. Zwykle wykonuję
obraz olejny, a następnie monotypię. Nieraz jednak prace
powstają jednocześnie, uzupełniając się nawzajem.
Proces powstawania obrazu jest długi, często trwa kilka,
kilkanaście dni. Porównuję, sprawdzam i znowu domalo-
wuję. Dojrzewam.
Szukam spokoju w krajobrazie, harmonii pór roku,
w których element widzenia przyrody splata się
z rozmyślaniem religijnym. Jest to konsekwencja pozna-
wania mistyki świata. Wybitny pejzażysta rosyjski Isaak
Lewitan wielbił Boga w naturze i w swoich obrazach
oddawał mu cześć; mówił, że: można modlić się do
piękna (natury) tak, jak modli się do Boga”
3
.
W każdy element obrazu staram się ,,tchnąć” sacrum.
Drzewo, roślina urasta do rangi symbolu boskiego
pierwiastka, piękna i prawdy.
Konstruuję swój obraz, czysto malarski, przepełniony
tajemnicą radości i smutków. Odchodzę od detalu,
pojedynczych faktów, jednostkowych zdarzeń w kierunku
obejmowania całości. Niewielka ilość elementów tworzy
bogate kombinacje.
Współczesność świata niesie natłok informacji, wielość
pojęć i ciągłe zmęczenie. Hołduję teorii katharsis
(oczyszczenia) Arystotelesa. Szukam uwolnienia od
chaosu, dążąc do wyciszenia.
1 Zbigniew Mańkowski, Widzieć prawdę, Wydawnictwo słowo/ obraz terytoria, Gdańsk 2005, str. 207
2 Zbigniew Mańkowski, Widzieć prawdę, Wydawnictwo słowo/ obraz terytoria, Gdańsk 2005, str. 195
3 Richard Pipes. Rosyjscy malarze pieredwiżnicy. Wydawnictwo Magnum 2008, str. 135, 137
Dążę poprzez kolor do oddania niematerialnego, abso-
lutnego spokoju natury. Podobnie jak u kapistów, barwa
w moich pracach jest najważniejszym elementem kompo-
zycji obrazu, jego głównym budulcem. Staram się używać
wyszukanych zestawień barwnych, bogatych pod wzglę-
dem chromatycznym.
Kolor jako symbol kojarzy się człowiekowi z wieloma
zjawiskami, których nie można wyrazić za pomocą inte-
lektu i pojęć abstrakcyjnych. Według symboliki wświetle
poglądów badaczy problemu, dominująca zieleń oznacza:
„nadzieję, odpoczynek, świeżość, ulotność, przytulność,
młodość, sprawiedliwość, wytrwałość, upór, autokratyzm.
Niebieski oznacza: wieczność, nieskończoność, tęsknotę,
macierzyństwo, urodzajność, sen, marzycielstwo,
romantyzm, bezpieczeństwo, spokój. Biały natomiast: wia-
rę, czystość, cnotę, spokój, pokój, nirwanę, wieczność,
niepokalaność, miłosierdzie”
4
.
Stosując określoną kolorystykę barwną buduję nastrój
obrazu, poprzez kolor staram się wywołać emocjonalny
stan widza.
Spokój i magię przestrzeni konstruuję stosując
w większości perspektywę powietrzną. Zakładam, że
przedmioty oglądane z dużej odległości nie tylko maleją,
ale także tracą intensywność koloru. Do wywołania złu-
dzenia głębi pejzażu wykorzystuję perspektywę barwną,
stosowaną już w XVI wieku. Znając zasadę oddziaływania
barw na widza, pierwszy plan maluję gamą barw ciepłych,
żywych i nasyconych, efekt oddalenia uzyskuję barwami
chłodnymi, złamanymi.
Wnikliwie podchodzę do konstruowania pierwszego
planu, zastanawiam się nad ilością detali, które powinien
zawierać i jakie proporcje zastosować w stosunku do partii
nieba. Szczegóły bliższego planu maluję wyraziście
z zastosowaniem kontrastów barwnych.
I choć można zauważyć w moich obrazach podział
na trzy części (niebo, góry lub las oraz pole; w innych
wariantach niebo, góry lub las, woda) to dążę w nich
do zatracenia strecznej budowy. Próbuję poprzez
łagodność krajobrazu oddać symbiozę, współistnienie ży-
wiołów. Można tendencję zauważyć w pracach, w których
pojawia się woda. Niebo staje się wtedy drugim niebem
w wodzie. Inne oczywiście relacje między nimi. Niebo
to statyka, lecz niebo w wodzie to dynamika. Statykę bu-
dują wolno płynące obłoki lub delikatne przebłyski słońca
poprzez chmury; dynamika obrazowana jest drgającymi
reeksami świateł lub pozornie chaotycznymi źdźbłami
traw. Następuje zatrzymanie i zawieszenie w obrazie. Pró-
buję zapisać ulotność chwili, zatrzymać w kadrze czas.
Zgadzam się z koncepcją „zmiany” Heraklita jako centralne-
go elementu świata panta rhei, wszystko płynie, który mówi
w swym słynnym zdaniu „niepodobna wstąpić do tej samej
rzeki”
5
. Innymi słowami, podzielając przekonanie o bra-
ku stałości w świecie próbuję w swych pracach zapisać
ulotność chwili, a jednocześnie nadać mu charakter
ponadczasowy.
Jerzy Mierzejewski dzieli świat na widzialny i niewi-
dzialny, podkreślając pierwszoplanowość tego drugiego.
Wyraźnie widać prymat świata duchowego nad
realistycznym. Myślę, że ten efekt jest osiągnięty dzięki
właściwej dla każdego z wyżej wymienionych artystów
syntezie malarskiej. Celny wydaje się cytat, dotyczący
krajobrazów Ferdynanda Ruszczyca na wystawie
Towarzystwa Sztuk Pięknych:
„Dzisiejsze malarstwo nie odtwarza, lecz przede
wszystkim wyraża przyrodę, oddaje nie tylko jej kształty
zewnętrzne, lecz także jej duszę – nastrój”
6
.
Przy obecnych możliwościach fotograi sztuka wizual-
na nie potrzebuje realistycznej formy obrazowania. Każdy
artysta powinien znaleźć własny język przekazu, adekwatny
do swoich czasów. Przechodzenie od analizy do syntezy
jest dla mnie rzeczą oczywistą. Józef Czapski mówił:
„Najważniejsze jest to, że widzę na stole zwyczajny gar-
nek i jest on dla mnie tak samo piękny jak najwspanialszy
szczyt górski”
7
.
4 Stanisław Popek. Barwy i psychika,. Wydawnictwo UMCS Lublin, 2012, tabela str.78
5 Władysław Tatarkiewicz, Historia lozoi, wyd. XXII, tom I, Filozoa starożytna i średniowieczna, Warszawa, PWN, 2007, str.32
6 S. Popowski, Krajobrazy Ruszczyca na wystawie Towarzystwa Sztuk Pięknych ,, Strumień” 1900, nr1, cyt. Za W. Juszczak, Malarstwo polskiego
modernizmu, Gdańsk 2004, str. 415
8 9
Jeśli tak cenna jest wrażliwość - to i równie ważna jest
odwaga przełamywania siebie.
Pracuję i tworzę w czasach spokojnych, czasach pokoju
w moim kraju oraz bez potrzeby „politycznego” prowadze-
nia narodu na barykady. Dlatego w pracach podejmuję te-
maty wieczności i przemijania, znikomości bytu człowieka
na Ziemi. Namoich obrazach nie widać postaci ludzkiej,
domy jeśli się pojawiają traktowane marginalnie i sta-
nowią tylko dodatek bardziej kolorystyczny niż znaczenio-
wy. Ktoś umiera, a ktoś się rodzi. Natura trwa, jest stała
i wiecznie się odradza. Zmęczona (uprawiana, zagospo-
darowywana przemysłowo, eksploatowana z surowców),
ale ciągle gotowa do nowego życia. Podobnie kobieta
pulsująca życiem, utrudzona przeciwnościami dnia
codziennego, jednak konsekwentna w wychowaniu po-
tomstwa i pracy zawodowej. To przede wszystkim kobie-
tom dedykuję swoje obrazy. Chciałabym dać im chwilę
zapomnienia, wytchnienia, chwilę ciszy.
Format obrazów, zarówno malarskich jak gracznych
jest bardzo istotny. Formąwyjściową moich prac jest kwa-
drat o boku 48x48cm, który jest bazą dla formatu prosto-
kątnego, zastosowanego w pionie lub poziomie (48x90cm,
90x48cm). Kwadrat i koło określają formę doskonałą.
Wybitny teoretyk sztuki abstrakcyjnej Michael Seuphor,
podkreślał, że nie ma znaku, który by zawierał więcej treści
niż te dwie gury.
Natomiast Josef Albers, autor serii prac „Hołd dla
kwadratu” po latach eksperymentów, zauważył, że ta
elementarna gura geometryczna, jest najbardziej neutral-
na ze wszystkich. Prostokąt poziomy przez horyzontalną
dynamikę, posiada skojarzenia z pejzażem, prostokąt
pionowy zwraca się ku niepoznawalnemu, nieogarniającemu,
kuniebu i Bogu.
Wykorzystując formaty podłużne i pionowe, narzucam so-
bie sama temat. Kwadrat jest ich dopełnieniem. Mogę wy-
korzystać jego kształt zestawiając go wkażdym kierunku
zbokiem prostokąta. Dlatego też w cyklach, komponuję
dwie nieraz trzy prace, tworząc dyptyki, tryptyki, a nawet
poliptyki.
Bardzo ważny jest dla mnie odbiorca. Cieszę się, gdy widzę
konkretną reakcję na moje obrazy, daje mi to siłę i motywację
do dalszego działania. Tadeusz Dominik mówił o tym,
że „Artysta dotąd jest potrzebny, dopóki ktoś na niego czeka,
dopóki ktoś chce mieć jego pracę, chce z nią żyć”
8
.
I druga ważna kwestia to świadomość artysty, który
wie, że sztuka nie jest tylko jego osobistą sprawą; lecz
zjawiskiem społecznym, jedną z funkcji życia zbiorowego.
Sztuka tworzona jest przez człowieka i dla człowieka, jest
środkiem porozumienia między ludźmi.
OD ANALIZY DO SYNTEZY
W TECHNICE GRAFICZNEJ - MONOTYPII
Monotypia jak sama nazwa wskazuje jest graką
w jednym egzemplarzu, pozwala na wykonanie tylko jednej
odbitki z matrycy. Technika ta łączy w sobie elementy
właściwe grace, malarstwu oraz rysunkowi.
Najstarszymi przykładami monotypii prace włoskiego
graka Giovanniego Benedetta Castiglione (1609 - 1664).
Nakładał on wałkiem farbę olejną na czystą płytę miedzianą,
rysował linie w farbie patyczkiem i ścierał zbędne elementy
pędzlem lub szmatką. Tak powstała monotypia redukcyjna.
Wspaniałe monotypie tego rodzaju tworzyli Rembrandt
(1606 - 1669), Degas (1834 - 1917), Gauguin (1848 - 1903)
i wielu innych. Ja również pierwsze moje monotypie wy-
konywałam przy użyciu farb olejnych. Nauczyłam się je
„odtłuszczać”, tak aby odbitka nie posiadała śladów oleju
lnianego. Wrazie potrzeby dodawałam do farby medium.
Niestety efekt mnie nie zadawalał. Barwy traciły blask,
matowiały. Uwagę skierowałam ku farbom litogracznym
ioffsetowym. Rezultat okazał się satysfakcjonujący. Dobra-
łam wysokiej jakości, jednolity pod względem struktury pa-
pier drukowy; wytrzymały na wszelkiego rodzaju nanosze-
7 Elżbieta Dzikowska, Artyści mówią. Wywiady z mistrzami malarstwa, Rosikon press, Warszawa, 2011, str.45
8 Janusz Janowski. Kazimierz Nowosielski, Poza ramami rozmowy z artystami, Bernardinum, Pelplin 2011, str.98
nie lub usuwanie warstw farby; za pomocą takich narzędzi
jak: gumowy wałek malarski, ruletkę, pędzle, szpachelki,
igły graczne, szmatki itp.
Pracuję w technice monotypii redukcyjnej, addytywnej
oraz mieszanej. W redukcyjnej, przypominającej manière
noire, jasne plamy wydobywam z tła pokrytego warstwą
koloru. W metodzie addytywnej tworzę kompozycje nano-
sząc farby w sposób malarski. Bezpośrednio pracuję na
powierzchni płyty, kontrolując warstwy nakładanej farby.
Jeszcze innym sposobem wykonywania odbitki jest łączenie
tych dwóch metod. Monotypia jest techniką znaną, ale
z uwagi na element przypadkowości i druk w jednym
egzemplarzu, rzadko stosowaną. Wymaga dużej
sprawności warsztatowej i malarskiego podejścia. Może
dlatego w większości stosowali technikę malarze.
Zgraków uprawiali ją natomiast: Wojciech Weiss, Andrzej
Wróblewski, Maria Jarema.
Oczywiście,aby powstały celne prace wcześniej trze-
ba wykonać wiele prób, często mało udanych. Nie liczy
się jednak trud włożony w pracę artystyczną, najważniej-
szy jest efekt końcowy. Podobnie wmalarstwie japońskim,
mistrz dochodził do perfekcji, podejmując wiele wyzwań.
Efekt celności i lekkości został osiągnięty, nie widać też
„ciężkiej” pracy warsztatowej.
Walentin Sierow, wybitny portrecista rosyjski twierdził:
„Trzeba umieć pracować przez długi czas nad jednym
tematem, ale należy robić to wtaki sposób, aby ta ciężka
praca była niewidoczna”
9
.
Opierając się na tych słowach dążę w swych grafikach
do poszukiwania prawdy, często „przekraczając samą sie-
bie”. Jestem otwarta na nowe wyzwania, nie celebruję uda-
nej odbitki gracznej czy pracy malarskiej. Czuję niedosyt,
ciągle poszukuję. Pokora i pracowitość moim kredo
artystycznym.
Lubię pracować cyklami. Wynika to przede wszystkim
z chęci ulepszenia przekazu artystycznego. Interesuje
mnie ten sam motyw o różnych porach dnia. Stąd powsta-
cykle np. „Przedwiośnie. Pola”. Poprzez barwę próbuję
utrwalić w moich grakach nastrój danej chwili. Barwa staje
się głównym budulcem obrazu.
Trudno jest znaleźć w moich monotypiach rzeczywiste
miejsca, mimo to wydaje mi się, że jest obecny charakter
portretowanego regionu Polski, a w szczególności
krajobrazu świętokrzyskiej ziemi.
Wybrane fragmenty pracy doktorskiej: A. Potocka - Kuc
„Krajobraz syntetyczny. Od analizy do syntezy”.
Kielce 2015.
9 Richard Pipes, Rosyjscy malarze pieredwiżnicy, Wydawnictwo Magnum, Warszawa 2008, str.151 oraz Sierowa, Wospominanija, str..44
OBRAZY
OLEJNE
13
1. „Krajobraz syntetyczny. Rzeka”, tryptyk, olej na płótnie / tablicy malarskiej, 50x150cm, 2015
„Krajobraz syntetyczny. Rzeka”, część środkowa, olej na płótnie / tablicy malarskiej, 50x50cm, 2015
14 15
2. „Krajobraz syntetyczny. Góry”, dyptyk, olej na płótnie / tablicy malarskiej, 50x100cm, 2015
„Krajobraz syntetyczny. Góry”, lewe skrzydło dyptyku, olej na płótnie / tablicy malarskiej, 50x50cm, 2015
3. „Krajobraz syntetyczny. Jezioro 1”, obraz olejny na płótnie / tablicy malarskiej, 50x100cm, 2015
16 17
4. „Krajobraz syntetyczny. Góry Świętokrzyskie 1”, obraz olejny na płótnie / tablicy malarskiej, 50x100cm, 2015 5. „Krajobraz syntetyczny. Małopolska 1”, obraz olejny na płótnie / tablicy malarskiej, 50x100cm, 2015
18 19
6. „Krajobraz syntetyczny. Pojezierze 1”, obraz olejny na płótnie / tablicy malarskiej, 50x100cm, 2015 7. „Krajobraz syntetyczny. Cedzyna”, obraz olejny na płótnie / tablicy malarskiej, 50x100cm, 2015
MONOTYPIE
23
8. „Krajobraz syntetyczny. Bieszczady 1”, monotypia, farby offsetowe, papier, 46x92cm, 2015
24 25
10. „Krajobraz syntetyczny. Karpaty 2”, monotypia, farby offsetowe, papier, 46x92cm, 20159. „Krajobraz syntetyczny. Karpaty 1”, monotypia, farby offsetowe, papier, 46x92cm, 2015
26 27
11. „Krajobraz syntetyczny. Zima 1”,
monotypia, farby offsetowe, papier, 46x46cm, 2015
12. „Krajobraz syntetyczny. Zima 2”,
monotypia, farby offsetowe, papier, 46x46cm, 2015
13. „Krajobraz syntetyczny. Przedwiośnie 1. Pola”,
monotypia, farby offsetowe, papier, 46x46cm, 2015
14. „Krajobraz syntetyczny. Przedwiośnie 2. Pola”,
monotypia, farby offsetowe, papier, 46x46cm, 2015
28 29
15. „Krajobraz syntetyczny. Karpaty 4”, monotypia, farby offsetowe, papier, 46x92cm, 2015
16. „Krajobraz syntetyczny. Góry Świętokrzyskie 1”, monotypia, farby offsetowe, papier, 46x92cm, 2015
30 31
17. „Krajobraz syntetyczny. Góry Świętokrzyskie 2”, monotypia, farby offsetowe, papier, 46x92cm, 2015 18. „Krajobraz syntetyczny. Góry Świętokrzyskie 3”, monotypia, farby offsetowe, papier, 46x92cm, 2015
32
Aleksandra Potocka-Kuc urodziła się 27.06.1969
w Kielcach. W 1984 roku rozpoczęła naukę w Liceum Sztuk
Plastycznych w Kielcach, które ukończyła w 1989 roku jako
najlepsza absolwentka szkoły. W 1989 uczyła się
nowoczesnych technik gracznych w atelier bułgarskiej
artystki Marii Dundakowej w Szwajcarii.
W 1991 rozpoczęła studia artystyczne na Wydziale Graki
Akademii Sztuk Pięknych im.J.Riepina w Sankt-Petersburgu.
W 1997 roku obroniła z wynikiem bardzo dobrym pracę dyplo-
mową w technice linorytu na temat „Seria ilustracji do wierszy
BolesławaLeśmiana”.
Od roku 2012 doktorantka w Instytucie Sztuk Pięknych
Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Zajmuje się
malarstwem olejnym i graką warsztatową. Ulubionym tema-
tem podejmowanym przez artystkę jest pejzaż.
Uczestniczy w artystycznych konkursach organizowanych
przez BWA w Kielcach - Przedwiośnie (2001, 2002, 2013,
2014, 2015), BWAwOstrowcu Świętokrzyskim - IV, V Jesienny
Salon Plastyki (1999, 2000), ZPAP - II Międzynarodowym Kon-
kursie Artystycznym - PEJZAŻ WSPÓŁCZESNY - Częstochowa
2014.
Od roku 2004 Aleksandra Potocka-Kuc prowadzi własną
galerię prac artystycznych w miejscowości Wola Kopcowa,
a od roku 2012 w Masłowie. Organizowane tam cykliczne
spotkania i warsztaty plastyczne. Galeria ma charakter ciągle
zmieniającej się wystawy prac plastycznych artystki i cieszy się
dużym zainteresowaniem.
Indywidualne wystawy:
1991 - Generalny Konsulat RP w Sankt-Petersburgu
2000 - Muzeum Historyczne Miasta Sissach, Sissach
(Szwajcaria)
2003 - Krankenhaus der Barmherzigen Schwestern Galerie,
Ried (Austria)
2005 - Muzeum Polskie i Biblioteka Polska w Chicago (USA)
2013 - BWA Kielce
2013 - Centrum Kultury i Sztuki w Połańcu
2013 - Ratusz Miasta Aurolzmunster, Aurolzmunster (Austria)
2013 - Muzeum Diecezjalne w Kielcach
2014 - Galeria Belvedere, Panchia (Włochy)
2014 - Galeria Wieża Sztuki - Kielce
2014/2015 - Muzeum Diecezjalne w Kielcach
2015 - Galeria Inowacji, Uniwersytet Technologiczno
- Przyrodniczy w Bydgoszczy
2015 - Galeria Antresola, Uniwersytet Mikołaja Kopernika
w Toruniu
2015 - BWA Busko - Zdrój
2015 - Pfrarrzentrum der Lisztpfarre Raiding - Austria
Swój dorobek twórczy Aleksandra Potocka-Kuc prezentuje
również na stronach internetowych www.kuc.kielce.com.pl
oraz www.artserwis.pl
ALEKSANDRA
POTOCKA-KUC
34
SYNTETYCZNY
pejzaż
ŚWIĘTOKRZYSKI
Od analizy do syntezy
Aleksandra Potocka-Kuc