SYNTETYCZNY

pejzaż

ŚWIĘTOKRZYSKI

Od analizy do syntezy

Aleksandra Potocka-Kuc

SYNTETYCZNY PEJZAŻ

ŚWIĘTOKRZYSKI

Od analizy do syntezy

Uniwersytet Jana Kochanowskiego

w Kielcach 2015

4 5

SYNTETYCZNY PEJZAŻ ŚWIĘTOKRZYSKI

Projekt badawczy nansowany ze środków na działalność statutową, 613009

Okładka: A. Potocka-Kuc, Krajobraz syntetyczny. Góry Świętokrzyskie 2.

Recenzent: prof. zw. dr hab. Władysław Szczepański

Współpraca:

Druk: Drukarnia AMIS S.C. , ul. Magazynowa 6A, Kielce

ISBN: 978 -83-65139-12-2

O PROJEKCIE

Syntetyczny pejzaż świętokrzyski. Od analizy do syntezy,

projekt badawczy nansowany ze środków na działalność

statutową.

Dwuletni projekt badawczy autorstwa Aleksandry

Potockiej – Kuc pt. „Syntetyczny pejzaż świętokrzyski. Od analizy

do syntezy” miał za cel upowszechnianie w środowisku

akademickim oraz społeczności lokalnej innowacyjnej techniki

druku - monotypii oraz przetwarzanie obrazu realistycznego na

formę abstrakcyjną możliwą do wykorzystania we wzornictwie

przemysłowym. Kolejnym celem była promocja regionu

świętokrzyskiego poprzez wystawy prac artystki - doktorantki

UJK w instytucjach użyteczności publicznej. Projekt badawczy

przyczynił się także do napisania pracy doktorskiej

i podwyższenia kwalikacji Aleksandry Potockiej - Kuc.

OD AUTORA

W latach 2014 - 2015 zgromadziłam bogaty dorobek

w postaci autorskiej dokumentacji fotogracznej, malarskiej

i rysunkowej dotyczący specyki pejzażu regionu świętokrzys-

kiego. Wnikliwie analizowałam elementy folkloru regionalnego.

Odbyłam kilka wycieczek w różne zakątki województwa

świętokrzyskiego celem studiowania charakteru otoczenia

oraz dwukrotnie uczestniczyłam w plenerach malarskich

w Maleńcu. Pozwoliło mi to na poszukiwanie prawdy dotyczącej

najistotniejszych elementów środowiska. Studyjne ćwiczenia

warsztatowe dały mi możliwość szybkiej reakcji artystycznej

w technice gracznej jaką jest monotypia. Powstały graki

w metodzie monotypii addytywnej i redukcyjnej oraz wyko-

rzystujące oba te warianty. W roku 2014 skupiłam uwagę na

kontrolowaniu techniki monotypii (w miarę możliwości unika-

niu przypadkowości), a w 2015 na rozwiązaniach formalnych.

Interesowały mnie problemy budowania nastroju poprzez

barwę oraz sposoby uzyskiwania przestrzeni. Stosowałam

klasyczne rozwiązania malarskie.

Podsumowaniem dwuletniej pracy była indywidualna

wystawa „Synteza pejzażu świętokrzyskiego” w Biurze

Wystaw Artystycznych - Galerii Sztuki Zielona w Busku Zdroju

(14.05.2015 - 6.06.2015). Wystawie towarzyszyło spotkanie

autorskie z młodzieżą gimnazjalną oraz warsztaty graczne

(fotorelacja z warsztatów dostępna jest na stronie internetowej

www.bwakielce.art.pl). Został nagrany krótki lm, prace

graczne prezentowane były i są na stronie internetowej BWA

w Kielcach. Wydano również katalog (12 stron) ze słowem

wstępnym dotyczącym mojej twórczości oraz krótką recenzją

napisaną przez historyka sztuki mgr Małgorzatę Gorzelak.

Na wystawie zaprezentowałam prace graczne w ilości

80 sztuk o wymiarach 48x48 cm, 48x90 cm, 90x48 cm oraz

26x26 cm wykonane farbami offsetowymi na papierze. Były

to cykle pejzażowe ściśle związane z tematyką projektu

badawczego. Większość prac powstała w roku 2014 i 2015 roku.

Pozostałe wystawy indywidualne w ramach upublicznienia

badań:

- „Świętokrzyski pejzaż syntetyczny” - Muzeum Diecezjalne

w Kielcach (21.10.2014 - 30.01.2015). Wystawa towarzyszyła

prestiżowemu wydarzeniu - I Kongresowi Kultury Województwa

Świętokrzyskiego. Udzieliłam wywiadu w Radio e-M, prace

graczne prezentowane były i są na stronie internetowej

Muzeum Diecezjalnego w Kielcach

www.klcenter.h2.pl/muzeum/index.php/gallery.

Artykuł o wystawie zamieściła katolicka gazeta Niedziela.

Na potrzeby wystawy wydałam ze środków własnych

niewielki katalog.

- „Krajobraz od analizy do syntezy” - Galeria Innowacji

Uniwersytetu Matematyczno – Przyrodniczego w Bydgoszczy

(11.02 - 11.03.2015). Uniwersytet wydrukował ulotkę promu-

jącą wystawę oraz dwustronicowy artykuł w kwartalniku

uniwersyteckim Format utp, nr 1/2015.

- „Krajobraz rodzimy” - Uniwersytet Mikołaja Kopernika w To-

runiu (25.03 - 16.04.2015). Uniwersytet wydał plakat i ulotkę.

- „Sentymenty” - Pfrarrzentrum der Lisztpfarre, Raiding,

Austria, (16.07.2015 – 26.07.2015).

- „Krajobraz” - Galeria pod schodami Ośrodka Myśli

Patriotycznej (Wzgórze Zamkowe) wKielcach (11.09.2015

– 10.10.2015), Powyższej wystawie towarzyszyły materiały

w postaci zaproszeń, plakatów reklamujących wydarzenie.

Wystawy zbiorowe w ramach upublicznienia badań:

- „Drogi i postawy twórcze” w Ośrodku Myśli Patriotycznej

i Obywatelskiej w Kielcach, (15.10-15.11.2014)

- „Przedwiośnie” 2014, 2015, BWA Kielce

- „Kapitał Sztuki Suplement” 2014, BWA Kielce

- „Pejzaż współczesny” - II Międzynarodowy Konkurs

Artystyczny, Częstochowa 2014/2015

Praca doktorska w formie teoretycznej i praktycznej jest

sprawozdaniem merytorycznym projektu.

6 7

SYNTETYCZNY PEJZAŻ

Polska jest krajem zróżnicowanym pod względem

ukształtowania powierzchni. Krajobraz polodowcowy

można podziwiać w północnej części Polski. Dalej na

południe znajduje się pas nizin, które przechodzą wwy-

żyny, a następnie w pas gór. Owe różnice pejzażu dają

ogromne możliwości poszukiwań artystycznych, są nie-

wyczerpanym źródłem wypowiedzi. Rozczłonkowanie

pól, rytmiczne układy drzew przydrożnych, warianty

kolorystyczne upraw na małej powierzchni, bogaty

w formy świat roślinny jest pretekstem budowania obrazu.

Od wczesnego dzieciństwa obcuję z pejzażem święto-

krzyskim, nie bez znaczenia są miejsca zamieszkania mojej

rodziny. Zwykle były to budynki usytułowane w pobliżu wol-

nych przestrzeni z rozległym widokiem na pola igóry. Okres

nieobecności w kraju (studia zagraniczne) spowodował

wyostrzenie obrazu utęsknionych pól i kolorytu

rodzimej ziemi, nadał charakter syntezy postrzegania „od-

chodzącego” krajobrazu. W Polsce od wielu lat następują

przemiany gospodarcze. Ze względów ekonomicznych rol-

nicy dążą do komasacji pól uprawnych, przez co zatraca

się pasowy charakter niektórych regionów. Dlatego warto

podjąć próby artystycznego zapisu rodzimego krajobrazu.

Krajobraz jest niewyczerpanym źródłem inspiracji. Jest

dla mnie zmieniającym się spektaklem gry świateł i cieni,

barw, linii i faktury. Bodźcem moich poszukiwań artystycznych

jest potrzeba zapisu ulotności, zjawiskowości pejzażu.

Zatempunktem wyjścia budowy obrazu jest natura. Pod-

stawą do rozpoczęcia pracy są dla mnie szkice waloro-

we wykonane głównie kredką lub ołówkiem oraz etiudy

malarskie w technice olejnej na płótnie. Celnie napisał

Józef Czapski wswym dzienniku: „Mójrytm (…) od zawsze

praca na dwóch piętrach: pierwsze piętro – studiowanie,

możliwie obiektywne, natury, do ostatnich granic uwagi,

analitycznie (…) Drugie piętro – to już po zatraceniu się

i nasiąknięciu naturą – już z wizji”

Rysunek, etiuda malarska jest więc punktem wyjścia do

stworzenia obrazu, graki. Rysuję i maluję po wielokroć,

często ten sam motyw, aby doszukać się zadawalającego

mnie efektu artystycznego oraz po to, aby wczuć się

w naturę, przeżyć ją dogłębnie.

Dla Cézanne’a „natura jest raczej w głębi niż na

powierzchni”

Punktem wyjścia pracy w technice gracznej - mono-

typii jest namalowanie cyklu obrazów olejnych. Są one

inspiracją i materiałem pomocniczym. Zwykle wykonuję

obraz olejny, a następnie monotypię. Nieraz jednak prace

powstają jednocześnie, uzupełniając się nawzajem.

Proces powstawania obrazu jest długi, często trwa kilka,

kilkanaście dni. Porównuję, sprawdzam i znowu domalo-

wuję. Dojrzewam.

Szukam spokoju w krajobrazie, harmonii pór roku,

w których element widzenia przyrody splata się

z rozmyślaniem religijnym. Jest to konsekwencja pozna-

wania mistyki świata. Wybitny pejzażysta rosyjski Isaak

Lewitan wielbił Boga w naturze i w swoich obrazach

oddawał mu cześć; mówił, że: „można modlić się do

piękna (natury) tak, jak modli się do Boga”

W każdy element obrazu staram się ,,tchnąć” sacrum.

Drzewo, roślina urasta do rangi symbolu boskiego

pierwiastka, piękna i prawdy.

Konstruuję swój obraz, czysto malarski, przepełniony

tajemnicą radości i smutków. Odchodzę od detalu,

pojedynczych faktów, jednostkowych zdarzeń w kierunku

obejmowania całości. Niewielka ilość elementów tworzy

bogate kombinacje.

Współczesność świata niesie natłok informacji, wielość

pojęć i ciągłe zmęczenie. Hołduję teorii katharsis

(oczyszczenia) Arystotelesa. Szukam uwolnienia od

chaosu, dążąc do wyciszenia.

1 Zbigniew Mańkowski, Widzieć prawdę, Wydawnictwo słowo/ obraz terytoria, Gdańsk 2005, str. 207

2 Zbigniew Mańkowski, Widzieć prawdę, Wydawnictwo słowo/ obraz terytoria, Gdańsk 2005, str. 195

3 Richard Pipes. Rosyjscy malarze pieredwiżnicy. Wydawnictwo Magnum 2008, str. 135, 137

Dążę poprzez kolor do oddania niematerialnego, abso-

lutnego spokoju natury. Podobnie jak u kapistów, barwa

w moich pracach jest najważniejszym elementem kompo-

zycji obrazu, jego głównym budulcem. Staram się używać

wyszukanych zestawień barwnych, bogatych pod wzglę-

dem chromatycznym.

Kolor jako symbol kojarzy się człowiekowi z wieloma

zjawiskami, których nie można wyrazić za pomocą inte-

lektu i pojęć abstrakcyjnych. Według symboliki wświetle

poglądów badaczy problemu, dominująca zieleń oznacza:

„nadzieję, odpoczynek, świeżość, ulotność, przytulność,

młodość, sprawiedliwość, wytrwałość, upór, autokratyzm.

Niebieski oznacza: wieczność, nieskończoność, tęsknotę,

macierzyństwo, urodzajność, sen, marzycielstwo,

romantyzm, bezpieczeństwo, spokój. Biały natomiast: wia-

rę, czystość, cnotę, spokój, pokój, nirwanę, wieczność,

niepokalaność, miłosierdzie”

Stosując określoną kolorystykę barwną buduję nastrój

obrazu, poprzez kolor staram się wywołać emocjonalny

stan widza.

Spokój i magię przestrzeni konstruuję stosując

w większości perspektywę powietrzną. Zakładam, że

przedmioty oglądane z dużej odległości nie tylko maleją,

ale także tracą intensywność koloru. Do wywołania złu-

dzenia głębi pejzażu wykorzystuję perspektywę barwną,

stosowaną już w XVI wieku. Znając zasadę oddziaływania

barw na widza, pierwszy plan maluję gamą barw ciepłych,

żywych i nasyconych, efekt oddalenia uzyskuję barwami

chłodnymi, złamanymi.

Wnikliwie podchodzę do konstruowania pierwszego

planu, zastanawiam się nad ilością detali, które powinien

zawierać i jakie proporcje zastosować w stosunku do partii

nieba. Szczegóły bliższego planu maluję wyraziście

z zastosowaniem kontrastów barwnych.

I choć można zauważyć w moich obrazach podział

na trzy części (niebo, góry lub las oraz pole; w innych

wariantach – niebo, góry lub las, woda) to dążę w nich

do zatracenia strecznej budowy. Próbuję poprzez

łagodność krajobrazu oddać symbiozę, współistnienie ży-

wiołów. Można tę tendencję zauważyć w pracach, w których

pojawia się woda. Niebo staje się wtedy drugim niebem

w wodzie. Inne są oczywiście relacje między nimi. Niebo

to statyka, lecz niebo w wodzie to dynamika. Statykę bu-

dują wolno płynące obłoki lub delikatne przebłyski słońca

poprzez chmury; dynamika obrazowana jest drgającymi

reeksami świateł lub pozornie chaotycznymi źdźbłami

traw. Następuje zatrzymanie i zawieszenie w obrazie. Pró-

buję zapisać ulotność chwili, zatrzymać w kadrze czas.

Zgadzam się z koncepcją „zmiany” Heraklita jako centralne-

go elementu świata – panta rhei, wszystko płynie, który mówi

w swym słynnym zdaniu „niepodobna wstąpić do tej samej

rzeki”

. Innymi słowami, podzielając przekonanie o bra-

ku stałości w świecie próbuję w swych pracach zapisać

ulotność chwili, a jednocześnie nadać mu charakter

ponadczasowy.

Jerzy Mierzejewski dzieli świat na widzialny i niewi-

dzialny, podkreślając pierwszoplanowość tego drugiego.

Wyraźnie widać prymat świata duchowego nad

realistycznym. Myślę, że ten efekt jest osiągnięty dzięki

właściwej dla każdego z wyżej wymienionych artystów

syntezie malarskiej. Celny wydaje się cytat, dotyczący

krajobrazów Ferdynanda Ruszczyca na wystawie

Towarzystwa Sztuk Pięknych:

„Dzisiejsze malarstwo nie odtwarza, lecz przede

wszystkim wyraża przyrodę, oddaje nie tylko jej kształty

zewnętrzne, lecz także jej duszę – nastrój”

Przy obecnych możliwościach fotograi sztuka wizual-

na nie potrzebuje realistycznej formy obrazowania. Każdy

artysta powinien znaleźć własny język przekazu, adekwatny

do swoich czasów. Przechodzenie od analizy do syntezy

jest dla mnie rzeczą oczywistą. Józef Czapski mówił:

„Najważniejsze jest to, że widzę na stole zwyczajny gar-

nek i jest on dla mnie tak samo piękny jak najwspanialszy

szczyt górski”

4 Stanisław Popek. Barwy i psychika,. Wydawnictwo UMCS Lublin, 2012, tabela str.78

5 Władysław Tatarkiewicz, Historia lozoi, wyd. XXII, tom I, Filozoa starożytna i średniowieczna, Warszawa, PWN, 2007, str.32

6 S. Popowski, Krajobrazy Ruszczyca na wystawie Towarzystwa Sztuk Pięknych ,, Strumień” 1900, nr1, cyt. Za W. Juszczak, Malarstwo polskiego

modernizmu, Gdańsk 2004, str. 415

8 9

Jeśli tak cenna jest wrażliwość - to i równie ważna jest

odwaga przełamywania siebie.

Pracuję i tworzę w czasach spokojnych, czasach pokoju

w moim kraju oraz bez potrzeby „politycznego” prowadze-

nia narodu na barykady. Dlatego w pracach podejmuję te-

maty wieczności i przemijania, znikomości bytu człowieka

na Ziemi. Namoich obrazach nie widać postaci ludzkiej,

domy jeśli się pojawiają są traktowane marginalnie i sta-

nowią tylko dodatek bardziej kolorystyczny niż znaczenio-

wy. Ktoś umiera, a ktoś się rodzi. Natura trwa, jest stała

i wiecznie się odradza. Zmęczona (uprawiana, zagospo-

darowywana przemysłowo, eksploatowana z surowców),

ale ciągle gotowa do nowego życia. Podobnie kobieta

– pulsująca życiem, utrudzona przeciwnościami dnia

codziennego, jednak konsekwentna w wychowaniu po-

tomstwa i pracy zawodowej. To przede wszystkim kobie-

tom dedykuję swoje obrazy. Chciałabym dać im chwilę

zapomnienia, wytchnienia, chwilę ciszy.

Format obrazów, zarówno malarskich jak gracznych

jest bardzo istotny. Formąwyjściową moich prac jest kwa-

drat o boku 48x48cm, który jest bazą dla formatu prosto-

kątnego, zastosowanego w pionie lub poziomie (48x90cm,

90x48cm). Kwadrat i koło określają formę doskonałą.

Wybitny teoretyk sztuki abstrakcyjnej Michael Seuphor,

podkreślał, że nie ma znaku, który by zawierał więcej treści

niż te dwie gury.

Natomiast Josef Albers, autor serii prac „Hołd dla

kwadratu” po latach eksperymentów, zauważył, że ta

elementarna gura geometryczna, jest najbardziej neutral-

na ze wszystkich. Prostokąt poziomy przez horyzontalną

dynamikę, posiada skojarzenia z pejzażem, prostokąt

pionowy zwraca się ku niepoznawalnemu, nieogarniającemu,

kuniebu i Bogu.

Wykorzystując formaty podłużne i pionowe, narzucam so-

bie sama temat. Kwadrat jest ich dopełnieniem. Mogę wy-

korzystać jego kształt zestawiając go wkażdym kierunku

zbokiem prostokąta. Dlatego też w cyklach, komponuję

dwie nieraz trzy prace, tworząc dyptyki, tryptyki, a nawet

poliptyki.

Bardzo ważny jest dla mnie odbiorca. Cieszę się, gdy widzę

konkretną reakcję na moje obrazy, daje mi to siłę i motywację

do dalszego działania. Tadeusz Dominik mówił o tym,

że „Artysta dotąd jest potrzebny, dopóki ktoś na niego czeka,

dopóki ktoś chce mieć jego pracę, chce z nią żyć”

I druga ważna kwestia to świadomość artysty, który

wie, że sztuka nie jest tylko jego osobistą sprawą; lecz

zjawiskiem społecznym, jedną z funkcji życia zbiorowego.

Sztuka tworzona jest przez człowieka i dla człowieka, jest

środkiem porozumienia między ludźmi.

OD ANALIZY DO SYNTEZY

W TECHNICE GRAFICZNEJ - MONOTYPII

Monotypia jak sama nazwa wskazuje jest graką

w jednym egzemplarzu, pozwala na wykonanie tylko jednej

odbitki z matrycy. Technika ta łączy w sobie elementy

właściwe grace, malarstwu oraz rysunkowi.

Najstarszymi przykładami monotypii są prace włoskiego

graka Giovanniego Benedetta Castiglione (1609 - 1664).

Nakładał on wałkiem farbę olejną na czystą płytę miedzianą,

rysował linie w farbie patyczkiem i ścierał zbędne elementy

pędzlem lub szmatką. Tak powstała monotypia redukcyjna.

Wspaniałe monotypie tego rodzaju tworzyli Rembrandt

(1606 - 1669), Degas (1834 - 1917), Gauguin (1848 - 1903)

i wielu innych. Ja również pierwsze moje monotypie wy-

konywałam przy użyciu farb olejnych. Nauczyłam się je

„odtłuszczać”, tak aby odbitka nie posiadała śladów oleju

lnianego. Wrazie potrzeby dodawałam do farby medium.

Niestety efekt mnie nie zadawalał. Barwy traciły blask,

matowiały. Uwagę skierowałam ku farbom litogracznym

ioffsetowym. Rezultat okazał się satysfakcjonujący. Dobra-

łam wysokiej jakości, jednolity pod względem struktury pa-

pier drukowy; wytrzymały na wszelkiego rodzaju nanosze-

7 Elżbieta Dzikowska, Artyści mówią. Wywiady z mistrzami malarstwa, Rosikon press, Warszawa, 2011, str.45

8 Janusz Janowski. Kazimierz Nowosielski, Poza ramami rozmowy z artystami, Bernardinum, Pelplin 2011, str.98

nie lub usuwanie warstw farby; za pomocą takich narzędzi

jak: gumowy wałek malarski, ruletkę, pędzle, szpachelki,

igły graczne, szmatki itp.

Pracuję w technice monotypii redukcyjnej, addytywnej

oraz mieszanej. W redukcyjnej, przypominającej manière

noire, jasne plamy wydobywam z tła pokrytego warstwą

koloru. W metodzie addytywnej tworzę kompozycje nano-

sząc farby w sposób malarski. Bezpośrednio pracuję na

powierzchni płyty, kontrolując warstwy nakładanej farby.

Jeszcze innym sposobem wykonywania odbitki jest łączenie

tych dwóch metod. Monotypia jest techniką znaną, ale

z uwagi na element przypadkowości i druk w jednym

egzemplarzu, rzadko stosowaną. Wymaga dużej

sprawności warsztatowej i malarskiego podejścia. Może

dlatego w większości stosowali tę technikę malarze.

Zgraków uprawiali ją natomiast: Wojciech Weiss, Andrzej

Wróblewski, Maria Jarema.

Oczywiście,aby powstały celne prace wcześniej trze-

ba wykonać wiele prób, często mało udanych. Nie liczy

się jednak trud włożony w pracę artystyczną, najważniej-

szy jest efekt końcowy. Podobnie wmalarstwie japońskim,

mistrz dochodził do perfekcji, podejmując wiele wyzwań.

Efekt celności i lekkości został osiągnięty, nie widać też

„ciężkiej” pracy warsztatowej.

Walentin Sierow, wybitny portrecista rosyjski twierdził:

„Trzeba umieć pracować przez długi czas nad jednym

tematem, ale należy robić to wtaki sposób, aby ta ciężka

praca była niewidoczna”

Opierając się na tych słowach dążę w swych grafikach

do poszukiwania prawdy, często „przekraczając samą sie-

bie”. Jestem otwarta na nowe wyzwania, nie celebruję uda-

nej odbitki gracznej czy pracy malarskiej. Czuję niedosyt,

ciągle poszukuję. Pokora i pracowitość są moim kredo

artystycznym.

Lubię pracować cyklami. Wynika to przede wszystkim

z chęci ulepszenia przekazu artystycznego. Interesuje

mnie ten sam motyw o różnych porach dnia. Stąd powsta-

ją cykle np. „Przedwiośnie. Pola”. Poprzez barwę próbuję

utrwalić w moich grakach nastrój danej chwili. Barwa staje

się głównym budulcem obrazu.

Trudno jest znaleźć w moich monotypiach rzeczywiste

miejsca, mimo to wydaje mi się, że jest obecny charakter

portretowanego regionu Polski, a w szczególności

krajobrazu świętokrzyskiej ziemi.

Wybrane fragmenty pracy doktorskiej: A. Potocka - Kuc

„Krajobraz syntetyczny. Od analizy do syntezy”.

Kielce 2015.

9 Richard Pipes, Rosyjscy malarze pieredwiżnicy, Wydawnictwo Magnum, Warszawa 2008, str.151 oraz Sierowa, Wospominanija, str..44

OBRAZY

OLEJNE

1. „Krajobraz syntetyczny. Rzeka”, tryptyk, olej na płótnie / tablicy malarskiej, 50x150cm, 2015

„Krajobraz syntetyczny. Rzeka”, część środkowa, olej na płótnie / tablicy malarskiej, 50x50cm, 2015

14 15

2. „Krajobraz syntetyczny. Góry”, dyptyk, olej na płótnie / tablicy malarskiej, 50x100cm, 2015

„Krajobraz syntetyczny. Góry”, lewe skrzydło dyptyku, olej na płótnie / tablicy malarskiej, 50x50cm, 2015

3. „Krajobraz syntetyczny. Jezioro 1”, obraz olejny na płótnie / tablicy malarskiej, 50x100cm, 2015

16 17

4. „Krajobraz syntetyczny. Góry Świętokrzyskie 1”, obraz olejny na płótnie / tablicy malarskiej, 50x100cm, 2015 5. „Krajobraz syntetyczny. Małopolska 1”, obraz olejny na płótnie / tablicy malarskiej, 50x100cm, 2015

18 19

6. „Krajobraz syntetyczny. Pojezierze 1”, obraz olejny na płótnie / tablicy malarskiej, 50x100cm, 2015 7. „Krajobraz syntetyczny. Cedzyna”, obraz olejny na płótnie / tablicy malarskiej, 50x100cm, 2015

MONOTYPIE

8. „Krajobraz syntetyczny. Bieszczady 1”, monotypia, farby offsetowe, papier, 46x92cm, 2015

24 25

10. „Krajobraz syntetyczny. Karpaty 2”, monotypia, farby offsetowe, papier, 46x92cm, 20159. „Krajobraz syntetyczny. Karpaty 1”, monotypia, farby offsetowe, papier, 46x92cm, 2015

26 27

11. „Krajobraz syntetyczny. Zima 1”,

monotypia, farby offsetowe, papier, 46x46cm, 2015

12. „Krajobraz syntetyczny. Zima 2”,

monotypia, farby offsetowe, papier, 46x46cm, 2015

13. „Krajobraz syntetyczny. Przedwiośnie 1. Pola”,

monotypia, farby offsetowe, papier, 46x46cm, 2015

14. „Krajobraz syntetyczny. Przedwiośnie 2. Pola”,

monotypia, farby offsetowe, papier, 46x46cm, 2015

28 29

15. „Krajobraz syntetyczny. Karpaty 4”, monotypia, farby offsetowe, papier, 46x92cm, 2015

16. „Krajobraz syntetyczny. Góry Świętokrzyskie 1”, monotypia, farby offsetowe, papier, 46x92cm, 2015

30 31

17. „Krajobraz syntetyczny. Góry Świętokrzyskie 2”, monotypia, farby offsetowe, papier, 46x92cm, 2015 18. „Krajobraz syntetyczny. Góry Świętokrzyskie 3”, monotypia, farby offsetowe, papier, 46x92cm, 2015

Aleksandra Potocka-Kuc urodziła się 27.06.1969

w Kielcach. W 1984 roku rozpoczęła naukę w Liceum Sztuk

Plastycznych w Kielcach, które ukończyła w 1989 roku jako

najlepsza absolwentka szkoły. W 1989 uczyła się

nowoczesnych technik gracznych w atelier bułgarskiej

artystki Marii Dundakowej w Szwajcarii.

W 1991 rozpoczęła studia artystyczne na Wydziale Graki

Akademii Sztuk Pięknych im.J.Riepina w Sankt-Petersburgu.

W 1997 roku obroniła z wynikiem bardzo dobrym pracę dyplo-

mową w technice linorytu na temat „Seria ilustracji do wierszy

BolesławaLeśmiana”.

Od roku 2012 doktorantka w Instytucie Sztuk Pięknych

Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach. Zajmuje się

malarstwem olejnym i graką warsztatową. Ulubionym tema-

tem podejmowanym przez artystkę jest pejzaż.

Uczestniczy w artystycznych konkursach organizowanych

przez BWA w Kielcach - Przedwiośnie (2001, 2002, 2013,

2014, 2015), BWAwOstrowcu Świętokrzyskim - IV, V Jesienny

Salon Plastyki (1999, 2000), ZPAP - II Międzynarodowym Kon-

kursie Artystycznym - PEJZAŻ WSPÓŁCZESNY - Częstochowa

2014.

Od roku 2004 Aleksandra Potocka-Kuc prowadzi własną

galerię prac artystycznych w miejscowości Wola Kopcowa,

a od roku 2012 w Masłowie. Organizowane są tam cykliczne

spotkania i warsztaty plastyczne. Galeria ma charakter ciągle

zmieniającej się wystawy prac plastycznych artystki i cieszy się

dużym zainteresowaniem.

Indywidualne wystawy:

1991 - Generalny Konsulat RP w Sankt-Petersburgu

2000 - Muzeum Historyczne Miasta Sissach, Sissach

(Szwajcaria)

2003 - Krankenhaus der Barmherzigen Schwestern Galerie,

Ried (Austria)

2005 - Muzeum Polskie i Biblioteka Polska w Chicago (USA)

2013 - BWA Kielce

2013 - Centrum Kultury i Sztuki w Połańcu

2013 - Ratusz Miasta Aurolzmunster, Aurolzmunster (Austria)

2013 - Muzeum Diecezjalne w Kielcach

2014 - Galeria Belvedere, Panchia (Włochy)

2014 - Galeria Wieża Sztuki - Kielce

2014/2015 - Muzeum Diecezjalne w Kielcach

2015 - Galeria Inowacji, Uniwersytet Technologiczno

- Przyrodniczy w Bydgoszczy

2015 - Galeria Antresola, Uniwersytet Mikołaja Kopernika

w Toruniu

2015 - BWA Busko - Zdrój

2015 - Pfrarrzentrum der Lisztpfarre Raiding - Austria

Swój dorobek twórczy Aleksandra Potocka-Kuc prezentuje

również na stronach internetowych www.kuc.kielce.com.pl

oraz www.artserwis.pl

ALEKSANDRA

POTOCKA-KUC

SYNTETYCZNY

pejzaż

ŚWIĘTOKRZYSKI

Od analizy do syntezy

Aleksandra Potocka-Kuc