Konte mplacje

Aleksandra Potocka-Kuc

Galeria Sztuki Współczesnej WINDA

styczeń/luty 2017

Konte mplacje

Aleksandra Potocka-Kuc

ALEKSANDRA POTOCKAKUC urodziła się 27.06.1969

w Kielcach. W 1984 roku rozpoczęła naukę w Liceum Sztuk

Plastycznych w Kielcach, które ukończyła w 1989 roku jako

najlepsza absolwentka szkoły. W 1989 uczyła się nowoczesnych

technik graﬁcznych w atelier bułgarskiej artystki Marii Dundakowej

wSzwajcarii.

W 1991 rozpoczęła studia artystyczne na Wydziale Graﬁki

Akademii Sztuk Pięknych im. J. Riepina w Sankt–Petersburgu.

W1997 roku obroniła z wynikiem bardzo dobrym pracę dyplomową

w technice linorytu na temat „Seria ilustracji do wierszy Bolesława

Leśmiana”.

Od 2008 roku Aleksandra Potocka-Kuc pracuje w Świętokrzyskim

Centrum Doskonalenia Nauczycieli w Kielcach na stanowisku

nauczyciela konsultanta przedmiotów: Plastyka, Wiedza okulturze.

Praca pedagogiczna Aleksandry Potockiej–Kuc nie koliduje z jej

działalnością artystyczną. Uczestniczy w artystycznych konkursach

organizowanych przez BWA w Kielcach - Przedwiośnie (2001, 2002,

2013, 2014, 2015), BWA w Ostrowcu Świętokrzyskim - IV, V Jesienny

Salon Plastyki (1999, 2000), ZPAP - II Międzynarodowym Konkursie

Artystycznym–PEJZAŻ WSPÓŁCZESNY - Częstochowa 2014.

Jury IV-go Jesiennego Salonu Plastyki Ostrowiec Świętokrzyski

1999 nominowało artystkę do nagrody „Homo Quadratus

Ostroviensis”.

W 2015 r. w Instytucie Sztuk Pięknych Uniwersytetu Jana

Kochanowskiego w Kielcach uzyskała stopień doktora sztuk pięknych.

Aleksandra Potocka –Kuc zajmuje się malarstwem olejnym

i graﬁką warsztatową. Ulubionym tematem podejmowanym przez

artystkę jest pejzaż.

Swój dorobek twórczy Aleksandra Potocka-Kuc prezentuje

również na stronach internetowych http://kuc.kielce.com.pl oraz

http://www.artserwis.pl

INDYWIDUALNE WYSTAWY:

1991 Generalny Konsulat RP w Sankt–Petersburgu

2000 Muzeum Historyczne Miasta Sissach, Sissach

(Szwajcaria)

2003 Krankenhaus der Barmherzigen Schwestern

Galerie, Ried (Austria)

2005 Muzeum Polskie i Biblioteka Polska wAmeryce,

Chicago (USA)

2013 BWA Kielce

2013 Centrum Kultury i Sztuki w Połańcu

2013 Ratusz Miasta Aurolzmunster, Aurolzmunster

(Austria)

2013 Muzeum Diecezjalne w Kielcach

2014 Galeria Belvedere, Panchia (Włochy)

2014 Galeria Wieża Sztuki - Kielce

2014/2015 Muzeum Diecezjalne w Kielcach

2015 Galeria Innowacji, Uniwersytet Technologiczno-

Przyrodniczy w Bydgoszczy

2015 Galeria Antresola, Uniwersytet Mikołaja

Kopernika w Toruniu

2015 BWA Busko-Zdrój

2015 Pfrarrzentrum der Lisztpfarre Raiding - Austria

2015 Galeria XS, UJK - Instytut Sztuk Pięknych, Kielce

2015/2016 Muzeum Historii Kielc, Kielce

2016 Galeria Biłasówka, Radoszyce

2016 Galeria Kont, Lublin

2016 Sacro Expo, Targi Kielce

2016 Muzeum Diecezjalne, Łomża

2016 Galeria „Piwnice” Staszowski Ośrodek Kultury,

Staszów

fot.: Artur Ptak

ALEKSANDRA POTOCKAKUC was born on 27/06/1969

in Kielce. In 1984, she enrolled at the Secondary School of Fine Arts in

Kielce, which she graduated from as the class of 1989 best graduate.

In 1989, she enrolled at the Modern Graphic Techniques programme

oﬀered by the studio of Maria Dundakowa, a Bulgarian artist situated

in Switzerland.

In 1991, she undertook arts studies at the Faculty of Graphics at the

J.Riepin Academy of Fine Arts in St. Petersburg. In 1997, she presented

and defended a diploma project in linocut printmaking technique

entitled A Series of Illustrations to Boleslaw Leśmian’s Poems with

aresult of very good.

Since 2008, Aleksandra Potocka-Kuc has been working at the

Świetokrzyskie Training Centre for Teachers in Kielce as a teacher

consultant for the subjects visual arts and knowledge about the culture.

Aleksandra Potocka-Kuc’s teaching work does not interfere with

her artistic activities. She has taken part in artistic competitions,

including Early Spring held by the Oﬃce of Art Exhibitions of Kielce

(2001, 2002, 2013, 2014, 2015), 4th and 5th Autumn Salon of Fine

Arts (1999, 2000) held by Oﬃce of Art Exhibitions of Ostrowiec, 2nd

International Artistic Competition Modern Landscape held by the

Association of Polish Artists and Designers in Czestochowa in 2014.

e artist was nominated for the Homo Quadratus Ostroviensis

award by the jury of the 4th Autumn Salon of Fine Arts in Ostrowiec

Świętokrzyski in 1999.

In 2015, she was conferred the degree of Doctor of Fine Arts at the

Institute of Fine Arts of the Jan Kochanowski University in Kielce.

Aleksandra Potocka-Kuc is engaged in oil painting and printmaking.

Her favourite theme that she deals with as an artist is the landscape.

Aleksandra Potocka-Kuc also presents her creative output on

websiteshttp://kuc.kielce.com.pl and http://www.artserwis.pl

INDIVIDUAL EXHIBITIONS

1991 Consulate General of the Republic of Poland in St. Petersburg

2000 Historical Museum of the Town of Sissach, Sissach (Switzerland)

2003 Krankenhaus der Barmherzigen Schwestern Galerie, Ried (Austria)

2005 e Polish Museumand the Polish Library of America, Chicago (USA)

2013 e Oﬃce of Art Exhibitions, Kielce

2013 Culture and Art Centre in Połaniec

2013 Aurolzmunster Town Hall, Aurolzmunster (Austria)

2013 Diocesan Museumin Kielce

2014 Belvedere Gallery, Panchia (Italy)

2014 Wieża Sztuki Gallery – Kielce

2014/2015 Diocesan Museum in Kielce

2015 Galeria Innowacji Gallery, University of Science and Technology in Bydgoszcz

2015 Antresola Gallery, e Nicolaus Copernicus University in Toruń

2015 e Oﬃce of Art Exhibitions, Busko-Zdrój

2015 Pfrarrzentrum der Lisztpfarre Raiding, Austria

2015 XS Gallery, Institute of Fine Arts, e Jan Kochanowski University, Kielce

2015/2016 Museum of Kielce History, Kielce

2016 Biłasówka Gallery, Radoszyce

2016 Kont Gallery, Lublin

2016 Sacro Expo, Kielce Trade Fairs

2016 Diocesan Museum, Łomża

2016 Piwnice Gallery, Cultural Centre of Staszów

Od autora

„Szukając ciszy, szukając wytchnienia”

Słowa prof. Anny Bochenek zwracają uwagę na ten aspekt malarstwa, który dla mnie – autorki prezentowanych

na wernisażu i w katalogu wystawy prac – jest najważniejszy, daje impuls do aktywności twórczej: „wyciszenie

pejzażu przywodzące na myśl pogłębioną reﬂeksję, która dzięki duchownemu przeżyciu rodzi w wyobraźni,

apóźniej przenosi na papier i płótno to, co w rzeczywistości jest ulotne, czego nie da się zapisać przy pomocy

najlepszych urządzeń technicznych. Odczuwać zatem możemy odwieczne pragnienie przezwyciężenia czasu,

zatrzymane chwile, krótkotrwałe zjawiska, jak również piękno ukryte. To przeczucie piękna jest jak darowany

zmysł, łączący walory wszystkich pozostałych”.

Stojąc twarzą w twarz z ogromem uroku natury, czujemy onieśmielenie i naszą znikomość. Siła nadprzyrodzona,

postrzegana w każdym elemencie przyrody – drzewa, źdźbła trawy, kryształki piasku, urasta do rangi symbolu

boskiego pierwiastka, piękna i prawdy.

Szukam w krajobrazie spokoju, harmonii pór roku, w których element widzenia przyrody splata się

zrozmyślaniem religijnym. Konstruuję swój obraz, czysto malarski, przepełniony tajemnicą radości i smutków.

Odchodzę od detalu, pojedynczych faktów, jednostkowych zdarzeń w kierunku obejmowania całości. Niewielka

ilość elementów tworzy bogate kombinacje. Podobniejak u kapistów, barwa w moich pracach jest najważniejszym

elementem kompozycji obrazu, jego głównym budulcem. Staram się używać wyszukanych zestawień barwnych,

bogatych pod względem chromatycznym. Dążąc do wyciszenia, spokoju i harmonii stosuję właściwości

interpretacyjne koloru.

I choć można zauważyć w moich obrazach podział na trzy części (niebo, góry lub las oraz pole; w innych

wariantach – niebo, góry lub las, woda) to dążę w nich do zatracenia streﬁcznej budowy. Próbuję poprzez łagodność

krajobrazu oddać symbiozę, współistnienie żywiołów. Można tę tendencję zauważyć w pracach, w których

pojawia się woda. Niebo staje się wtedy drugim niebem w wodzie. Inne są oczywiście relacje między nimi. Niebo

to statyka, lecz niebo w wodzie to dynamika. Statykę budują wolno płynące obłoki lub delikatne przebłyski słońca

poprzez chmury; dynamika obrazowana jest drgającymi reﬂeksami świateł lub pozornie chaotycznymi źdźbłami

traw. Następuje zatrzymanie i zawieszenie w obrazie.

Nie jest łatwo człowiekowi cywilizacji oderwać się od dnia codziennego i zakosztować momentu wytchnienia.

Stres, zmęczenie, informacyjny chaos, tempo życia oddalają nas od poszukiwań natury. Ciszy należy się nauczyć,

oswoić ją, zespolić się z nią.

Może moje obrazy w jakiejś małej części dadzą Państwu namiastkę harmonii.

Aleksandra Potocka-Kuc

From the author

Looking for peace, seeking respite

Prof. Anna Bochenek’s words focus on this aspect of painting, which for me, an author of works presented at the

preview of the exhibition and in the exhibition catalogue, is the most important and is an impulse to creative

activity: the muting of the landscape reminiscent of a deeper reﬂection, which, thanks to the spiritual experience,

ﬁrst produces in the imagination, and later transfers on paper and canvas something what in actually ﬂeeting,

something that cannot be recorded using the best technology. erefore, we can feel the eternal desire to overcome

the time, frozen moments, brief phenomena, as well as the concealed beauty. is premonition of the beauty is like

a gift of a sense that combines virtues of all other senses.

Being faced with the enormous charm of the nature, we feel intimidated and insigniﬁcant. Supernatural power

that can be seen in each single element of the nature - a tree, a blade grass, a grain of sand becomes a symbol of the

divine element, the beauty and the truth.

In the landscape, I’m looking for peace, harmony of the seasons in which perception of the nature is interwoven

with religious contemplation. I am constructing my picture, nothing short of painting, full of the mystery of joys

and sorrows. I detach from the detail, individual facts, one-oﬀ events, shifting towards the whole. A small number

of elements creates rich combinations. Just the same as with the Capists, the colour in my works is the most

important element of pictorial composition and its principal building matter. I am trying to use sophisticated

colour combinations, chromatically rich. Aiming at calmness, peace and harmony, I make use of interpretative

properties of the colour.

And although one can see my paintings are divided into three parts (the sky, the mountains or the forest and the

ﬁeld, and in other variants - the sky, the mountains or the forest, the water), my aim is to forfeit their zone-based

design. rough the gentleness of the landscape, I am trying to depict symbiosis, coexistence the elements. is

inclination can be seen in my works showing water. e sky becomes the second sky in the water. Obviously, their

relationship is diﬀerent. e sky is static, yet the sky in the water is dynamic. Statics is built by slowly moving clouds

or delicate glimpses of the sun through the clouds; dynamics is shown by quivering reﬂections of light or seemingly

chaotic blades of grass. ey are frozen and shown in the painting.

It is not easy for a modern human to take a break from everyday life and to experience the moment of respite.

Stress, fatigue, information chaos, the pace of life distance us from exploration of the nature. Silence must be learnt,

tamed and become a part of ourselves.

Maybe my paintings will give you a semblance of harmony, albeit to a little extent.

Aleksandra Potocka-Kuc

Jak patrzeć na dzieła sztuki? Jak je oceniać i wartościować? Metodologia historii sztuki nauczyła nas, a nawet

więcej, wymogła na nas, by o twórczości artystów rozmawiać i nawet spierać się, ale w kategoriach naukowych.

Ukonstytuowała się nawet grupa znawców upoważnionych do wydawania opinii, oceniania, chwalenia lub

krytyki. Ich osądy i kategoryzowanie prowadzą do tworzenia często sztywnych i sztucznych schematów, których

nikt spoza tzw. branży nie odważy się podważyć, ponieważ czuje się niedouczony. Brakuje mu odwagi, by wobec

ukonstytuowanej machiny znawców wyrazić swoje zdanie. Wiedza, doświadczenie, gust i upodobania ekspertów

determinują sposób odczuwania i patrzenia na dzieła sztuki przez pozostałych uczestników tego nieustannego

procesu tworzenia. Weźmy dla przykładu często wymieniany w ostatnich dniach obraz Leonarda da Vinci Dama

z gronostajem (a może łasiczką lub tchórzofretką?). Czy ktoś odważyłby się wyrazić publicznie swój prywatny

pogląd (jeśli taki ma, rzecz jasna, a znam takie osoby), że dzieło to jest przeciętne i nie wywołuje u niego

szczególnych wrażeń? Łatwiej jest nie wychodzić przed szereg i powtarzać utrwalone opinie, nawet przyjmując

je za swoje, nie próbując nawet podjęcia wysiłku odsunięcia na bok wszystkich „obcych szkiełek” i osobistego,

prywatnego, intymnego spojrzenia na dzieło artysty.

Georges Didi-Huberman, w znakomitym dziele Przed obrazem, celnie zdeﬁniował pewien proceder

wodbiorze dzieł sztuki, który określił jako wiedzę bez widzenia lub widzenie bez wiedzy. Słusznie też ocenił,

że w obu wypadkach dochodzi do straty. Ten, który wybierze tylko wiedzę, zyska oczywiście jedność syntezy

ioczywistość prostego rozumu; straci jednak realność przedmiotu w symbolicznym zamknięciu dyskursu, który

tworzy przedmiot na swój obraz, czy raczej zgodnie ze swoim przedstawieniem. Ten zaś, który pragnie widzieć, lub

raczej patrzeć, straci jedność zamkniętego świata, by znaleźć się w niewygodnym otwarciu ruchomego uniwersum,

podatnego na wszelkie zawirowania sensów; synteza ulega tutaj skruszeniu, a przedmiot widzenia, dotknięty

realnością, przemieszcza podmiot wiedzy, tworząc rozdarcie w prostym rozumie. Rozdarcie będzie zatem

pierwszym pojęciem, które pozwoli nam zrezygnować z magicznych słów historii sztuki.

Wiedza bez widzenia czy widzenie bez wiedzy? Jak wyjść z tego impasu? A może rozwiązaniem jest po

prostu KONTEMPLACJA? Taka, która z wiedzy wynika i do głębszego poznania prowadzi? Bez wiedzy bowiem

kontemplacja prowadzi zazwyczaj do fałszywych interpretacji i nieuzasadnionych sądów.

Nieprzypadkowo taki właśnie temat podejmuje w swej kolejnej wystawie utalentowana i uznana w Europie

kielecka artystka Aleksandra Potocka-Kuc. Znawcy Jej twórczości często wymieniają różnorodne techniki,

jakimi się posługuje, w tym wymagającą monotypię, podkreślając nie tylko techniczną precyzję i doskonałość, ale

przede wszystkim głęboką i przekonującą harmonię zapisaną we wszystkich Jej dziełach. Odtwarzanie, a przede

wszystkim przetwarzanie rzeczywistości dokonywane przez Potocką-Kuc, nie zatrzymuje się tylko na technicznej

precyzji, ale jest wynikiem głębokiego namysłu, wewnętrznego przeżycia i duchowej dojrzałości – kontemplacji.

Kontemplację zaś za sprawą techniki plastycznej przeobraża w dzieło sztuki, które uważnego widza również

prowadzi do kontemplacji, rozumianej też jako suma osobistych wrażeń, przeżyć, przemyśleń i doświadczeń.

Wiedza i widzenie opisywane przez Didi-Hubermana, w twórczości Aleksandry Potockiej-Kuc przenoszą widza

na zupełnie inny poziom, na którym już nie tylko nie są sobie przeciwne, nie tylko uzupełniają się, ale poprzez

syntezę wywołują poczucie harmonii i spokoju.

Musimy jednak pamiętać, że kontemplacja bywa też niebezpieczna i zwodnicza. Potraﬁ zaowocować

zatrutymi i fałszywymi dziełami. Aleksandra Potocka-Kuc znalazła jednak metodę, by ustrzec się przed takimi

niebezpieczeństwami. Jest nią wierność trzem wartościom, które opisujemy jako Dobro, Prawda i Piękno. Ta

arystotelesowska triada zakorzeniona jest w twórczości Potockiej-Kuc tak mocno, że na jej przykładzie można

wykazywać jeszcze jedną, konieczną zasadę o nierozerwalności tych trzech wartości. Nie może bowiem istnieć

dobro bez prawdy i piękna, brzydka prawda i na dodatek bez dobra staje się karykaturą, a fałszywe piękno nigdy

nie będzie dobre.

Patrząc na dzieła plastyczne Aleksandry Potockiej-Kuc, patrząc a nie oceniając, patrząc i kontemplując je, nie

sposób jest też nie pamiętać słów wybitnej polskiej artystki Olgi Boznańskiej, żyjącej i tworzącej na przełomie

XIX i XX wieku, która o swojej twórczości pisała tak: Obrazy moje wspaniale wyglądają, bo są prawdą, są uczciwe,

pańskie, nie ma w nich małostkowości, nie ma maniery, nie ma blagi. Są ciche i żywe i jak gdyby je lekka zasłona od

patrzących dzieliła. Są w swojej własnej atmosferze. Czyż nie wyczuwamy tu tego samego dobra, prawdy i piękna?

Może tak mają wybitne artystki, które bez tych wartości nie potraﬁą żyć i tworzyć? Obrazy Aleksandry Potockiej-

Kuc też wspaniale wyglądają, oglądane jakby przez przezroczysty ﬁltr, umożliwiający dotarcie i dostrzeżenie

tajników duszy artystki.

Jak więc patrzeć na dzieła sztuki? Mam nadzieję, że wystawa prac Aleksandry Potockiej-Kuc u każdego zwidzów

poruszy ukryte i niewypowiedziane wzruszenia, które będą też podstawą do osobistych odpowiedzi na to pytanie.

Tęsknię również za tym, by prace artystki, tworzone w świecie otaczających nas zewsząd niezliczonych obrazów,

których nie mamy czasu oglądać, tak szybko się zmieniają, uczyły patrzenia, które prowadzi do kontemplacji.

Przecież związek oka ze światem jest w rzeczywistości związkiem duszy ze światem oka (E. Panofsky).

Ks. dr Paweł Tkaczyk

Dyrektor Muzeum Diecezjalnego w Kielcach

How to look at works of art? How to assess and value them? e methodology of the art history has taught us, and

even more, it has coerced us into talking about and even argue about the artistic output, but in scientiﬁc terms.

A group of experts has even been set up who are authorized to give opinions, to evaluate, to praise or to criticise.

eir judgments and categorization often lead to rigid and artiﬁcial schemes which no-one other than the so-

called professionals does not dare to challenge, because they feel ill-educated. ey have no courage to express

their opinions vis-a-vis a well-formed machine of experts. Knowledge, experience, taste and preferences of experts

determine the way the other participants in the continuous process of creation feel and look at the works of art.

Let’s take, for example, Leonardo da Vinci’s painting e Lady with an Ermine (or weasel or ferret?) that has

often been mentioned in recent years. Would anyone dare to express publicly his or her private opinion (if he or she

has one, of course, and I know such persons) that the work is mediocre and does not make any special impressions

on him or her? It is easier not to step out of line and to repeat preserved opinions, even accepting them as the very

own ones, not even trying to make eﬀort to set aside all „others’glasses” and to have a personal, private and intimate

look at the work of the artist.

In his great work Before the Image, Georges Didi-Huberman aptly deﬁned a certain phenomenon in the reception

of works of art, describing it as knowledge without vision or vision without knowledge. Furthermore, he was correct

in his assessment that there was a loss in the two cases. He who chooses the knowledge only, will deﬁnitely gain

the integrity oﬀered by synthesis and obviousness of a simple reason, however, he loses the reality of the object in

asymbolic closure of discourse that creates the object in its likeness, or rather how it presents it. On the other hand,

he who wants to see, or rather to look, loses the integrity of the closed world to ﬁnd themselves in an uncomfortable

opening of the movable universe, susceptible to any turbulence of the senses. e synthesis is crushed and the object

of vision, touched by reality, relocates the subject of the knowledge, making a tear in a simple reason. e tear will

thus be the ﬁrst concept that will allow us to give up the magic words of art history.

Knowledge without vision or vision without knowledge? How to get out of this impasse? And maybe

CONTEMPLATION is simply the solution? Contemplation that stems from the knowledge and leads to a deeper

knowledge? Without knowledge, contemplation leads to false interpretations and unfounded judgments.

No coincidence that this issue is dealt with by Aleksandra Potocka-Kuc, a talented artist of Kielce, renowned

all over Europe, in yet another exhibition of hers. Experts knowledgeable about her works often refer to a variety of

techniques she uses, including the demanding monotype, emphasizing not only technical precision and perfection,

but above all a deep and convincing harmony embedded in all her works. Reproduction and, above all, processing

of reality by Potocka-Kucis not about the technical precision only, but it is the result of deep reﬂection, inner

experience and spiritual maturity - contemplation. She transforms contemplation through a visual arts technique

into a work of art that also leads a perceptive viewer to contemplation, understood as the sum of personal

impressions, experiences and thoughts. Knowledge and vision described by Didi-Huberman takes the viewer of

Aleksandra Potocka-Kuc’s work to an entirely new level, at which they are no longer opposed to each other, they are

no longer complement to each other, but through a synthesis, they evoke a sense of harmony and peace. We must

remember, however, that contemplation is sometimes dangerous and deceptive. Its products can be poisonous and

false. ough, Aleksandra Potocka-Kuc found a method to be safeguarded against such dangers. It is ﬁdelity to

the three values which we describe as the Good, Truth and Beauty. is Aristotelian Triad is rooted in the works

of Potocka-Kuc so deeply that she can be held an example of one more obligatory principle of the indissolubility

of those three values. ere can be no good without truth and beauty, ugly truth which without good becomes

acaricature, and false beauty will never be good.

Looking at Aleksandra Potocka-Kuc’s works of visual art, just looking rather than judging, looking and

contemplating them, one must not forget the words of Olga Boznańska, an eminent Polish artist who lived and

created at the turn of the 20th century, who wrote about her artistic output: My paintings look great, because they

are the truth, they are honest and grand, they are devoid of pettiness, mannerism, humbug. ey are quiet and

lively as if there was a light veil between them and viewers. ey are in their own atmosphere. e same good, truth

and beauty can be felt here, can’t it? Maybe it is a characteristics of an outstanding artist who cannot live or create

without these values? Aleksandra Potocka-Kuc’s paintings also look great, as if viewed through a transparent ﬁlter

that allows to reach and perceive the secrets of the artist’s soul.

So how to look at works of art? I hope that Aleksandra Potocka-Kuc’s exhibition will move hidden and unspoken

emotions in each viewer, which will also be a basis for personal answers to this question. I also long for the artist’s

works, created in the world of countless images that surround us and which we do not have time to look at as they

change so quickly, to teach us how to look, which leads to contemplation. After all, the relation of the eye to the

world is in truth a relation of the soul to the world of the eye(E. Panofsky).

Rev. Paul Tkaczyk, PhD

Director of the Diocesan Museum in Kielce

KONTEMPLACJE.

TRWANIE CZ .3 / tryptyk

farby oﬀsetowe, olejne na płótnie

70 x 60cm

2016

KONTEMPLACJE.

TRWANIE CZ .1 / tryptyk,

farby oﬀsetowe, olejne na płótnie

70 x 60 cm

2016

KONTEMPLACJE.

TRWANIE CZ .2 / tryptyk

farby oﬀsetowe, olejne na płótnie

70 x 60cm

2016

KONTEMPLACJE. TRAWY. CISZA, farby oﬀsetowe, olejne na płótnie, 140 x 70 cm, 2016 KONTEMPLACJE. TRAWY. ZAGUBIENIE, farby oﬀsetowe, olejne na płótnie, 140 x 70 cm, 2016

KONTEMPLACJE. POLA. JESIEŃ 1, farby oﬀsetowe, olejne na płótnie, 70 x 140 cm, 2016 KONTEMPLACJE. POLA. JESIEŃ 2, farby oﬀsetowe, olejne na płótnie, 60 x 70 cm, 2016

KONTEMPLACJE. NADZIEJA CZ.1 / tryptyk

farby oﬀsetowe, olejne na płótnie

140 x 70 cm

2016

KONTEMPLACJE. NADZIEJA CZ.2 - środkowa

/ tryptyk

farby oﬀsetowe, olejne na płótnie, 140 x 70 cm,

2016

KONTEMPLACJE. NADZIEJA CZ.3 / tryptyk

farby oﬀsetowe, olejne na płótnie

140 x 70 cm

2016

KONTEMPLACJE. UKOJENIE CZ.1 /tryptyk

farby oﬀsetowe, olejne na płótnie

140 x 70 cm

2016

KONTEMPLACJE. UKOJENIE CZ.2  środkowa

/ tryptyk

farby oﬀsetowe, olejne na płótnie

140 x 70 cm

2016

KONTEMPLACJE. UKOJENIE CZ.3 /tryptyk

farby oﬀsetowe, olejne na płótnie

140 x 70 cm

2016

KONTEMPLACJE. POLA. OGRÓD 1, farby oﬀsetowe, olejne na płótnie, 70 x 140 cm, 2016KONTEMPLACJE. WIECZÓR 1, farby oﬀsetowe, olejne na płótnie, 73 x 60cm, 2016

ALEKSANDRA POTOCKAKUC

Kontakt:

e-mail: apotockakuc@gmail.com

tel: 609 049 934

www.galeriawinda.pl

Kieleckie

Centrum Kultury

Plac Moniuszki 2b

25-334 Kielce

Dyrektor naczelny:

Magdalena Kusztal

Zastępca dyrektora:

Jarosław Łysek

Telefony:

centrala 41 36 76 711 lub 722

galeria 41 36 76 711 wewn. 262

sekretariat 41 36 76 702

sekretariatkck@kck.com.pl

Kurator galerii:

Artur Wijata

Projekt i skład katalogu:

Mateusz Stradomski

Galeria Sztuki Współczesnej WINDA